Met dit unieke relaas van de reis van zeven licht mentaal gehandicapte tot autistische jongeren tussen 14 en 19 jaar naar de Provence, verlegt de bekende TV1-reeks Het leven zoals het is haar grenzen. Tot nu toe kozen de makers van de docuseries uit deze reeks een specifieke arena, zoals de politie van Antwerpen of het OCMW van Brugge. Daar werd het leven gedurende enkele maanden geregistreerd. Door die aanpak werd de vorm van het programma grotendeels pas bij de montage bepaald. Bij Zonnekinderen lag die vorm al grotendeels vast voor de makers begonnen te draaien.
Ilse, Lieselot, Manuel, Maxim, Sven, Veerle, Wesley en hun vier begeleiders hebben immers op uitnodiging van het productiehuis Jokfoe deze uitzonderlijke reis naar Zuid-Frankrijk gemaakt. ,,Op zich is dat niet heel realistisch’’, geven de begeleiders toe. ,,Wij werken dag in dag uit met een groep van 52 jongeren die verdeeld zijn over vier leefgroepen en zeven begeleiders. Nu hadden we de luxe om met zeven jongeren uit verschillende leefgroepen en vier begeleiders deze reis te maken. Alleen al om financiële redenen is dat normaal niet denkbaar.’’ Maar het was een bewuste keuze van de makers. Zij wilden deze kwetsbare groep van licht mentaal gehandicapte en autistische jongeren prominent voorop plaatsen, en dat in een heel prettige omgeving. Maar ,,zonnekinderen’’ hebben nood aan structuur en duidelijkheid. De makers moesten daarom een heel begrijpelijke structuur op poten zetten: zeven dagen, zeven jongeren, zeven ontmoetingen. Elke dag wordt een van de jongeren in het zonnetje gezet. De problemen en conflicten worden zeker niet uit de weg gegaan, maar het positieve overheerst: hoe creatief deze jongeren zijn of hoe oprecht blij (of triest) ze kunnen zijn om heel kleine dingen. (Leo Bonte / De Standaard 13-09-2004)
9 afleveringen lang volgen we de zonnekinderen en hun begeleiders tijdens hun verblijf in de Provence. Elke dag staat er één van de kinderen centraal en beleven we die bijzondere dag mee mét de kinderen en mét hun begeleiders. Niet gescript, maar met oog en oor voor wat er effectief gebeurt of ‘niet’ gebeurt. Een wonderlijke reis vol eerlijke warmte met respect voor de ander. Voor mezelf een ‘life-changing experience”.
Negen afleveringen van 32′, in een productie van Jokfoe en met mezelf en Steven Demedts als regisseurs, voor één. In 2004 bekroond met de Prijs van de Radio – en Televisiekritiek. Twee jaar later werd een extra tiende aflevering uitgezonden waarin we terugblikken op wat er van de zonnekinderen is geworden.
